مرثیه خون

دیگه باورم شده تو یار قلبم نمیشی
اما این دل هنوزم انگاری باور نداره
نمیخواد بعد یه عمر حسرت و رنج و انتظار
هنوزم عشقی که داشت رو پشت سر جا بذاره
شبا وقتی آسمون مثل چشام غم میگیره
من و دل با هم دیگه مرثیه خونیم به خدا
دل میگه میخوام به یادش زندگیمو سر کنم
میمیرم اگه بشم حتی یه دم ازش جدا
من میگم دیوونه دل بسه دیگه ببین چطور
گلای باغ جوونیم همه پزمرده شدن
چند روزه کبوترای خونه هم از غم من
شعر و آواز نمیخونن دیگه دل مرده شدن
نمیبینی چجوری قصه تلخ انتظار
عمر شیرین منو مثال آتیشی سوزوند
چهره شاد و پر از عشق و امید و شوقمو
تل خاکستری از غصه و دلتنگی پوشوند
نمیگی وقتی که یار با تو و من وفا نکرد
پس چرا ما همیشه به انتظارش بمونیم
دل تنها به خدا دنیا دو روزه میگذره
بیا تا نرفته باقیش دیگه قدرش بدونیم
وقتی شب به نیمه های عمر قصش میرسه
تو سکوت پرپر خاطره های بی کسی
میبینم باز اشک چشمام شده دریای غمو
من به یاد یار بی وفام هنوز هر نفسی
این دل شکسته از این همه رنج روزگار
میتپه چه بیقرار و میگه عاشقم هنوز
ستاره چشمک زنون تو آسمون بهم میگه
بازم ای عاشق بیچاره تو غصه هات بسوز