rising from the ashes!

آخه ای دل تا به کی خسته و ویرونی بسه
پشت دیوار وفا اینجوری زندونی بسه
اونور دیوار اگه پا بذاری بعد یه عمر
دیگه تنها توی این دنیا نمیمونی بسه
تو که اینجا دیگه دلدار نداری ای دیوونه
دل که پا بند کسی نیست واسه چی باید بمونه؟
برو اونجائی که خورشید بی غروب باشه همیشه
بین این همه غریبه هیشکی با تو یار نمیشه
اینجا قصه هاش دروغه
همه روزاش سوت و کوره
خاطراتش همه تلخه
مرگ رویا قحط نوره
پشت دیوار نمیگم شاهزادست و اسب سفیدش
اما مهربون دلی که زنده موندم به امیدش
دیگه دیوونگیم حدی داره میخوام بخندم
در شهر غصه ها رو به خودم میخوام ببندم
آره فردا صبح زود دیگه به جاده میزنم
همه پل های برگشتو باید که بشکنم
این تولدی دوباره ست
توی آسمون تاریک خیالم
روشنی یک ستاره ست

رسوا

زوزه خشک باد پائیزی
پچ پچ جیر جیرکان آستانه شب
خش خش بی قرار برگ درخت
قصه ای مبهم و پریشان است
چون نویسنده از قلم رانده
حرف فریاد در گلو مانده
برده ای بسته پای در زنجیر
سر به دار از نفس کشیدن سیر
مرد آزاده ای به زندان است
راز شب صد هزار راز نهفت
کس نداند در این سیاهی ها
آسمان زیر لب به ماه چه گفت
چشم من بین که لال و لب بسته
این میان صد هزار فریاد است
رهگذر یک نظر به مردم مست
حرف های نوشته بر جامم
خط به خط صفحه صفحه میخواند
عاشقم عاشق تو تا خود صبح
فارغ از اخم مردهای حسود
با غم یادت ای همیشه زلال
شعر جاری به کاغذم چون رود
جیر جیرک به شاخه پنهان هم
قصه ام آشکار میداند

شکسته

زنده دلم به یاد او این نفسان آخرین
شاهد التماس من اشک دو چشم نازنین
عشق همیشه با منش عشق تمام لحظه هاست
گفته دلم به هر کجا اوست همیشه بهترین
گشته چو پرنیان دلم در هوس هوای او
من به کجا سفر برم اوست گرفته شهر دین
با همه ناز وعشوه ها شد ره دل به ناکجا
رفت و گذاشت خسته را پا بشکسته بر زمین
گفت دلم که رسم ما نیست چها مکن به ما
یار به خنده طعنه زد رسم زمانه این چنین
روز و شبم سیاه شد ناله و اشک و آه شد
هستی دل تباه شد نای سرودنش حزین
من همه خاک کوی او مست صفای روی او
او همه عشق و آرزو او همه آشناترین
عهد و وفا شکسته شد دفتر عمر بسته شد
مردن من و رفتنش این دو بشد به هم قرین
لشکر غم به قلب من تاخت و آشیانه ساخت
هجر سرشت نام من بر سر سنگ مرمرین

my unfailing faith

Since you’ve been walking out

My world resembles hell

How could it not burn?

How could I not tell?

And soon autumn will follow

With me freezing hollow

Barely alive today, but

Doubt it till tomorrow

Since you’ve deserted my neighbourhood

Air is too little for me to breathe

And no more desires to wake me up!

To go along or to favourite a song

Or to await a text,

To plead my cell just to crack a sound!

No more desires to drive around!

Since you’ve flown away,

Keeping myself to myself

Toasting to those good old days

My goblet of tears

And it’s torturous inside

That I couldn’t kiss you goodbye

How could it not hurt?

How could I not sigh?

Getting insomniac

Wishing I could sleep

And dream my pain away

To see your lovely face

Or to get something to say!

And tell when you turned your back

All the army of sorrow

Got ready to attack!

And all the beasts in town

Were released unleash

Having my hero back

How could I not wish?

But back to my feet on the ground

I hear your steps fade away

All sweet dreams cloy!

Here comes the bitter truth

Of the destiny I could not defy

How could I not surrender?

How could I not cry?

Since you’ve stepped out

My world resembles hell

How could it not kill?

How could I not tell?

An odyssey of grief

Is what I’m sailing on

When I have too much to shout

How could I nutshell?!