دست نيافتني

گرچه تو را كم دارمت بسيار
دور از مني گاهي
از اين زمين تا آسمان انگار
جز من زني جادوي چشمانت نميداند
يك عمر تشنه پاي عشق تو نميماند
سر ميكشم تا آخرين قطره
شراب ناب چشمان تو را
وقتي نگاهم ميكني
بر صورتم رنگ اميد و نورميپاشي
دور از نگاهت نقطه اي سرد وسيه را مانَداين چشمم
به روي بوم نقاشي
غم نيست گر دور از تو ميمانند دستانم
دستم به دست ديگري هرگز نخواهي ديد
من در خيالم با تو عمري زندگي كردم
از اين حقيقت قلب رويا هم به خود لرزيد
غم نيست مال ديگري باشي نه مال من
مرد مني تا ساكن شهر خيالاتم
كوچ از ديار عشق تو هرگز
عشق تو دينم فطرتم، ذاتم
پرواز ديگر آرزويم نيست
بستي پر و بالم
تا دانه ميپاشي زمين خوب است
من در قفس آزاد و خوشحالم